بسم الله الرحمن الرحیم
این مرحله ( در بحران ) از نظر مقطع زمانی شامل پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۵۷ تا آغاز جنگ تحمیلی میباشد .
خصوصیات ایثار و مقاومت این دوران ( در بحران ) هم با دیگر دوران ها متفاوت بوده و با پیروزی انقلاب اسلامی انواع فتنه ها علیه انقلاب اسلامی چه از داخل و چه از خارج کشور آغاز گردید . تفاوت دشمنان داخلی و خارجی و تفاوت اهداف آنان مقاومت خاصی می طلبید که این مهم نیز توسط فرزندان غیور شهر بنحو احسن انجام گردید . دشمنانی که عده ای با هدف ایجاد آشوب و بحران در خوزستان جهت ناراضی کردن مردم و باز گرداندن شاه برنامه ریزی می کردند و عده ای دیگر هم با هدف تجزیه خوزستان از پیکره ایران اسلامی.
مقاومت مردم شهر در شناختن و شناساندن سرکرده های ان جریانهای پلید خواه مهره های داخلی آنان و خواه عروسک گردانهای خارجی کار حساس و مستمری را می طلبید.
در این مرحله ( در بحران ) جهت مقابله و خنثی کردن آن تحرکات، مردم غیور و ایثار گر خرمشهر شهدای گرانقدری را تقدیم اسلام نمودند.
معرفی شهدای این مرحله نیز از اهداف این سایت می باشد./ م اسکندری پور
************************************************
مجموعه ی این حوادث و ردیابی و شناسایی های انجام شده ، نیروهای انقلاب را بر آن داشت که طی هماهنگی های به عمل آمده ، در یک اقدام انقلابی ، محل دبیرستان عراقیهای مقیم خرمشهر را که به صورت انبار مرکزی سلاح و انواع بمب های دستی جهت تغذیه ی ضد انقلاب در آمده بود را به تصرف خود در آورند ، ضمن بازجویی های انجام شده مشخص شد که دو افسر اطلاعاتی ارتش عراق در پوشش دبیر به خرمشهر آمده و مسئولیت آموزش و تهیه ی مواد منفجره را عهده دار بوده اند. با افزایش و تمرکز واحدهای نظامی عراق در مرزهای جمهوری اسلامی ایران ، سپاه خرمشهر گروهی از پاسداران را به منظور کنترل نوار مرزی به کمک نیروهای مرزی ( ژاندارمری ) اعزام نمود ، حضور تعداد بسیاری از نیروهای انقلابی و جوان در کنار برادران سپاه و ژاندارمری بیانگر مردمی بودن نظام جمهوری اسلامی و میزان علاقه ی مردم به دفاع از حریم مقدس انقلاب و تمامیت ارضی کشور است ، در همین دوران دفاع از مرزهای ایران اسلامی است که برادران پاسدار : موسی بختور ، حیدرحیدری ، رحمن اقبالپور و عباس فرحان اسدی جام شهادت را سرکشیدند. با تهاجم و یورش ناجوانمردانه ی مزدوران استکبار جهانی و ارتجاع به پرچمداری صدام تکریتی به خاک میهن اسلامی ، اشغال خرمشهر به عنوان پیش درآمد درهم شکستن انقلاب اسلامی از نگاه دشمن بود. غروب روز ۳۱ شهریور ۵۹ اولین گلوله ی توپ دشمن به شهر اصابت نمود ، مردان و زنان ، جوانان و نوجوانان خرمشهری در قالب گروههای محلی ، منطقه ای و مساجد بطور خودجوش بیرق مقابله با متجاوزان را بر دوش گرفته و شتابان خود را به نوار مرزی رساندند ، در روزهای آغازین ، گروه کثیری از دلاور مردان این دیار «بی سلاح» به شهادت رسیدند. حفظ و حراست از خرمشهر ، تنها به معنای جلوگیری از اشغال یک شهر به دست دشمن نبود بلکه مفهوم پاسداری از نهال نوپای انقلاب اسلامی را در بر داشت. ستاد مقاومت مردمی به سرپرستی شهید مهدی آلبوغبیش و مرحوم دکتر محمدرضا عباسی تشکیل شد ، کارتهای شناسایی بدون عکس برای افراد حاضر در عرصه ی جهاد صادر گردید ، حدود یکصد قبضه تفنگ ام یک توسط سپاه خرمشهر بین مدافعان بی سلاح توزیع گردید ، با افزوده شدن نیروهای مردمی از روستاها و شهرهای دیگر چهره ی انقلاب اسلامی مردمی تر جلوه می نمود. نیروهای مردمی این سربازان بدون اونیفورم خمینی بزرگ ، با لباسهای رنگین ، پای کوبان و جان برکف در کنار برادران پاسدار و ارتشی خود در معرکه ی عشق بازی و رسیدن به لقاءالله ، شورآفرین سرمست از باده ی توحید یکی پس از دیگری ، با سر و بی سر به دیدار معشوق شتافتند ، در این هنگامه ی پرشور و مومنانه بود که گل واژه ی نبرد تن با تانک با رشادتهای پاسدار شهید سید علی حسینی معنا گرفت و بسیجی سرفراز محمود معلم چشمانش را داد تا چشم زخمی به انقلاب اسلامی نرسد و خاطره ی جانبازیهای شیخ شریف قنوتی هرگز از ذهن بازماندگان دوران عزت و رستگاری پاک نخواهد شد ، آری بدینگونه بود که حماسه ای به بلندای تاریخ «حماسه ی مقاومت» در خرمشهر آفریده شد. / حجت ا.. جهانگیری